Owczy (s)pęd

Gdzie się wznosi gród Sosnowiec

pędzi stado drugich owiec.

Za pierwszymi podążają,

wielki zapał wyrażają.

Nie zwyczajne to są owce

hodowane przez hodowcę,

by otrzymać z nich surowiec

- wełnę po strzyżeniu owiec.

Te owcami być się mienią

i pasterzy swoich cenią,

toteż pędzą na swą Halę,

gdzie paść będą się wytrwale.

A pasterze bardzo dbają,

kiedy stado dokarmiają,

żeby dokarmiane owce

nie zbłądziły na manowce.

A gdy owca jednak zbłądzi

kij pasterski ją osądzi,

aby resztę stada chronić,

zabłąkaną się odgoni

Wtedy cała reszta stada

smacznie paszę swą zajada.

Zabłąkana gdzieś w oddali

nie ma komu się wyżalić.

Stado nie odczuje braku,

gdyż mu już nie psuje smaku

wypędzona odstępczyni,

i postępy większe czyni

w powiększaniu stada o te,

co chorują na ślepotę

i nie widzą kiedy pasza,

którą niby się dokrasza,

traci dużo na wartości,

choć dodaje się różności,

to się zmienia ingrediencje,

to rozluźnia konsystencję.

Kiedy stado najedzone,

każda owca w swoją stronę

do zagrody się udaje,

gdzie też karmę swą dostaje.

Z latami - jak uczą dzieje,

stado słabnie i kuleje,

taką karmą dokarmiane

coraz bardziej baranieje.

---

Owczy (s)pęd by Damazy Eustachowicz is licensed under a Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska License.
W oparciu o utwór dostępny pod adresem euterpolacje.blogspot.com